Ja mam żyłkę aż do handlu. Obaj moi ciekawa strona dziadkowie niezmiennie ów się zajmowali. Wigor genów… Gdy więc parę kliknij tutaj miesięcy temu wykończona korektą własnej nowej powieści „Pasja podług św. Hanki”, postanowiłam odwołać cudzołóstwo, ze swadą kliknęłam na komplet naczyń stołowych I – wciągnęło mnie! Energicznie zdecydowałam, że kupuję komórkę. Trafiłam solidnie, akurat kończyła się aukcja modelu, który mi się podobał. Aparacik na gwarancji, werdykt sprzedawcy dobre, oktet osób licytuje. Lider trzyma stawkę od paru dzionki. Przyczaiłam się: będę obserwować aukcję, nie podbijając ceny. Doczekam cierpliwie do za piąta dwunasta (a dokładnie trzydziestu sekund nim zakończeniem licytacji), zaś wtedy kliknę! Faktycznie czujność triumfatora uśpię, nieprawdaż? Czekam, czekam. Zachęta rośnie. Niby tam sobie oglądam drugie aukcje, porównuję pańszczyzny, popatruję na „kup teraz”, czy sprzedaż wysoce nierozrywkową, aliści co chwilę zerkam, azaliż klient-rywal nie aktywował się fuksem. To jest w charakterze hazard… Coraz dwie minuty. Może już kliknąć? Jest wstanie ten ktoś jest tak bezpieczny, że nie jeździ? Odszedł od komputera? Albo zgromadzenie ma? Albo zachorował? Czy też pojechał dzieciaka z przedszkola odebrać? Jeszcze minutka… Naprężenie pęcznieje. Czuję, że mi buzia poczerwieniała zaś puls przyspieszył. Gdzie jest pipka? Kliknąć? Nie!

To add a comment please login by clicking here